SAİT FAİK ABASIYANIK'IN HİKAYELERİ

Sait_Faik_Abasıyanık

Öykülerindeki biçim ve öz yenilikleriyle Türk hikâyeciliğinin en önemli isimleri arasında yer alan Sait Faik Abasıyanık, eserlerinde insan ve doğa sevgisini işlemiştir. Edebiyat yaşamına şiirle başlayan Sait Faik, daha sonra hikâyeye yönelmiştir. Olaya dayalı öykü yerine durumların, kesitlerin anlatıldığı hikâyeler yazmıştır.

Hikâyelerinin konuları insan ve toplum, insan ve doğa, psikolojik konular olmak üzere üç grupta toplanabilir.
İnsan ve toplumu konusunun ele alındığı hikâyelerinde, toplumdaki sınıf ayrılıkları, işveren-işçi ilişkileri, toplumun sefaletle boğuşan insanlara ilgisizliği, ekonomik sıkıntılar ve zengin-yoksul karşıtlığı vardır.
İnsan ve tabiat ilişkisinin konu edildiği hikâyelerde insanın doğa sevgisi ve insanın tabiata verdiği zararlar vardır.
Psikoloji konulu hikâyelerinde dostluk, insan sevgisi, aşk, özlem, yaşama sevinci, yalnızlık vardır.

Hikâyelerinde mekan olarak İstanbul, İstanbul’daki adalar, deniz ve tabiî mekanlardır.
Hikâye kişileri balıkçılar, Adalar’da yaşayan insanlar, fakirler, serseriler ve avare insanlardır.
Onun öykülerinde hayatı insan, hayvan, tabiat ve denizle bir bütün olarak ele almıştır.
Sıradan insanların iç dünyalarını, iç dünyalarında yaşadıkları acıları anlatmakta başarılıdır.
Gerçekçi ve gözlemci bir yazar olan Sait Faik’in bazı hikâyelerinde gerçeüstücü özellikler de vardır.
Hikayelerini sanat kaygısından uzak ve samimi bir şekilde yazmıştır.