Romancının görevleri: Romancının ilk görevi; kişilerini yitirmemesi, sınırlarını bilmesidir. Büyük romancı, kendinden başkasını kaynak olarak almaz; kendi kalıbını kendi döker, o kalıbı da ancak kendisi kullanabilir. Bir roman yazarı, en iyi hangi üslupla kendini anlatabiliyorsa, o üslubu seçmelidir.
Romancı kişilerini “inandırıcı” yapabildiği, “canlı” kılabildiği ve onlara bir “roman koyuluğu” kazandırabildiği ölçüde başarı kazanabilir. (Nathalie Sarraute)
Romancı, topluma bakmak, toplumla ilgilenmek zorunda olan bir sanat eridir. Ödevi; bize, bir toplumu göstermek, dolayısıyla da o toplumdaki kişileri, onların duygularını, düşüncelerini anlatmaktır.(Nurullah Ataç)
Romancı bize, günlük olaylara benzer olaylar anlatır, onlara mümkün olduğu kadar gerçek bir görünüş vermeye çalışır, bu da esrarengizliğe kadar gider. (Defoe)
Romancının görevi, görmek, incelemek ve topladığı gereçlerden hayatın kısaltılmış bir örneğini çıkarmaktır.(Gustave Flaubert)
Romancı, yarattığı tiplerin hammaddesini, gerçi, yine hayattan alır ama, kendi tahlil ve terkip potasında eritip süzerek içlerinden en özlü cevherini çıkarmasını bilir. (Yakup Kadri Karaosmanoğlu)
Bir romancıya en basit not verme yollarından biri, yaşayan karakter yaratıp yaratmadığına bakmaktır.(James Farrel)
İyi bir romancı olabilmek için yüzde doksan dokuz yetenek, yüzde doksan dokuz disiplin, yüzde doksan dokuz çalışmak gerekir.(William Faulkner)
Romancı insan tabiatının çeşitli görünümlerini konu olarak alıp, onları işlerken; okuyucunun, yaşatılan bu tabiatın yanı sıra sanat, artistik özellikler ve edebi bir hava istediğini unutmamalıdır.(Anthony Trollope)
İyi bir roman yazabilmek için yazarın kendini pek göze batacak bir biçimde göstermemesi gerekir.(J.P.Sartre)
En büyük romanlar, insan ruhunun gizli kalan yönlerini en çok açığa vurabilmiş olanlardır.
Romanlarda çoğunlukla amaç; bir olayı değil, bir hayatı veya bir hayatın önemli bölümlerini anlatmaktır. Bunun için olgular(olgu:birtakım olayların dayandığı sebep veya bu sebeplerin yol açtığı sonuç,vakıa), kişiler çok olur. Karakterlerin incelenmesine, ruh çözümlemelerine daha çok yer ayrılabilir.
Romanda aranan niteliklerden başlıcaları şunlardır:
a) Olaylar gerçeğe benzemelidir. Tasvirlerde, ruhsal çözümlemelerde ölçü bulunmalı; bunlar olayın akışına engel olmamalıdır.
b) Roman bütünüyle hareketli, dinamik bir nitelik taşımalı; bir olaydan diğerine kolaylıkla geçilmelidir.
c) Dilde sadelik, akıcılık, yalınlık sağlanarak, okuyucunun ilgisi sona kadar uyanık tutulmalıdır. Romancı, bir bakıma, üslup yaratmak zorundadır.
Roman tekniği her şeyden önce hayatta gördüğümüz şeylerden daha gerçek ve yakından tanıdığımız kimselerden daha canlı tipler yaratma gücüdür.(Yakup Kadri Karaosmanoğlu)
