Siyah Süt; Elif Şafak’ın, hayatının hamilelik döneminde yaşadığı sıkıntılarını anlattığı bir otobiyografik roman. Elif Şafak’ın hamilelik ve sonrasındaki depresyona girmesini ve nasıl atlattığını anlatıyor.
Siyah Süt kadınların hamilelik ve loğusalık dönemlerinde geçirmiş oldukları psikolojik durumları yaşayan birinin ağzından vermesi açısından önemli. Hele de bunu bir edebiyatçı kahraman anlatıcının ağzından anlatıyorsa, anlattıkları yazarın yaşamından kesitler sunuyorsa daha da önemli. Bu eserde anlatılan birçok kadın yazar ve sanatçı var. Onların yüzyıldır verdiği mücadeleyi anlatması kadınlara bu konuda azim veriyor. Kadınların erkekler âleminde bir yazar olarak tutunma çabasının zorluklarını anlatan Elif Şafak, kendi yaşadığı örneklerle de bunu anlatıyor. Yazar olarak tanıdığımız çoğu kadının evlendikten sonra ikileme düştüğü, toplumun kadına verdiği rollerle kadınların, kadın yazarların yapmak istediklerinin birbiriyle çeliştiğini akıcı bir üslupla dile getiriyor yazar.
Sadece bizim toplumumuzda değil dünyanın bütün toplumlarında kadınların eğitimi, özgürlüğü meselesini ele alan yazar, tanınmış sanatçıların yazarlık süreçlerine de ayna tutuyor. Çoğunluğunun ikisini bir arada götür(e)mediğini görüyor. Sevgi Soysal, Adalet Ağaoğlu, Halide Edip Adıvar, Fatma Aliye gibi kadın yazarların yazarlık süreçlerinde ne tür çileler çektiklerini öğreniyoruz eserden. Kadınların eğitimi meselesini de sorguluyor Elif Şafak bu eserinde.
Adalet Ağaoğlu’na gittiği bir misafirlikte Adalet Ağaoğlu ona yazar olmayı mı çocuk yapmayı mı tercih edeceksin manasında bir soru soruyor. Elif Şafak geçiştirme bir cevap veriyor. Adalet Ağaoğlu eşinin de desteğiyle çocuk yapmadığını, edebi eserlerinin onun çocuğu olduğunu söylüyor. Daha sonraki karşılaşmalarında Adalet Ağaoğlu iyi ki çocuk yapmışsın diyor ona.
Yazma sürecinde evli kadınların eşlerinden maddî ve manevi destek görmedikçe yazarlığı yürütmenin ne kadar zor olduğunu görüyoruz bayanlar açısından.
Yazar içindeki farklı seslere farklı isimler veriyor. Bunlar: , Hırs Nefs Hanım, Pratik Akıl Hanım, Can Derviş Hanım, Sinik Entel Hanım, Anaç Sütlaç Hanım, Saten Şehvet.
Bu iç seslerden bazılarının zaman zaman birbirlerine üstün geldiğini, ancak bir uyum içinde oldukları zaman yazarın mutlu olduğunu görüyoruz.
Bu kitabı sadece hamilelik ve loğusalık yaşayan bir yazarın sendromlarını (postpartum depresyon) ele alana bir eser olarak görme yerine kadınlık hâllerini anlatan bir eser olarak görmek daha doğru.
Elif Şafak’ın kalemine güvenerek aldığım bir romandı. Diğer romanlarını zevkle okumuştum. Bu roman ise tam bir hayal kırıklığı, aldığım bir kitabı yarıda bırakmak da beni depresyona soktu.
Elif şafağın yazım biçimini kendi ilgi alanıma hitap eden kitaplarından dolayı çok beğeniyorum. Aynı yazarın eserlerinden tanıtım bekliyoruz. Teşekkürler.