Alman devlet adamlarından Hindenburg, bir gün bir köyün yanından geçiyormuş. Köy okulunu ziyaret etmek istemiş. Öğretmen dersteymiş. Doğruca sınıfa girmiş. Öğretmen, sanki içeri hiç kimse girmemiş gibi, dersine devam etmiş. Dersi bitirmiş. Çocuklar sınıftan çıktıktan sonra, en derin hürmet hissiyle Hindenburg’un önünde eğilip onu selamlamış. Gururlu bir siyasetçi olan Hindenburg, ilgisizlikten çok canı sıkıldığı halde hiçbir şey söylememiş; tam öğretmene çıkışmak üzereyken bu hürmet onu frenlemiş. Hindenburg demiş ki: “ Sen, benim kim olduğumu çok iyi bildiğin halde niçin sınıfa girdiğimde bu saygıyı göstermedin de dersin sonuna bıraktın?”. Öğretmen de : “Efendim, biz çocuklara en büyük Tanrı’dır; ondan sonra öğretmenler gelir, diye telkin ediyoruz. Eğer onların yanında, böyle yaptığım gibi huzurunuzda eğilsem, Tanrı ile aramıza girer, büyük öğretmenler değil, devlet adamları olurdu. Çocukların öğretmene ve öğretmenliğe saygıları kalmazdı.” demiş. Öğretmenin bu davranışı Hindengburg takdirle karşılamış.
Yazar hakkında
Süleyman Kara
Öğrenci ve öğretmenlere faydalı olmak için onlara kaliteli edebiyat sitesi olan edebiyat sultanını sundum.
