Yalnızken-Şiir

Anlatmak; ıslak, kaygan ve dik bir kayaya
Bir kurbağanın tırmanış çabası
Suyun içinde kalıp bakmayı sen söyle.
Bir kuşun her gün sana bakan ötüşü
Kapalı pencerenden yere düşüyor
Bunu sır bilmez camlar bile sana anlatmıyor

İçinde çok üşüyüp az konuşan bir bozkır çocukluğu
Durmadan arandığın, özlediğin,
Kapı önünde kalmış ayakkabı kelimeler,
Sahibinden çok yabancılara yakın.
Fotoğraflara uzak bakan bir ihtiyarlıkla
Boş bir dükkanın
Sönmüş ışıklı tabelasında,
Geçmişle bağ kuramamış bir şimdidesin
İstemediğin şeylerin fazlalılığısın belki
Her güzellik içine işlemeyebilir.
Korkunç sabırla yetinen yetimlerin
Lüzumsuz “y” usancına
Y-alnızken y-ağan y-ağmurlar kadar illetsin