Gitmek nasıl ki gelmenin müjdesini taşırsa bağrında; gelmek de gitmenin hüznünü barındırır içinde. Geldin gönlümüzü şad ettin, gidişinle de perişan ettin. Yine gel, çok bekletme bizi olur mu? Gelişinle öyle şeyler öğrettin ki bize hangisini anlatayım:
- Birbirimize ne kadar çok benzediğimizi öğrettin.
- Camilerde saf saf dizilen tüm insanların dokuz ay on günlük olduğunu öğrettin.
- Sabrın sonunun selamet olduğunu öğrettin.
- Normal zamanlarda kıymetini bilemediğimiz nimetlerin ne kadar önemli olduğunu öğrettin.
- Açlık ve susuzluğun ne kadar zor olduğunu, yılın on iki ayı açlık ve susuzlukla mücadele eden insanların hayatlarının ne kadar dayanılmaz olduğunu öğrettin.
- Birbirimize karşı ne kadar duyarsız olduğumuzu öğrettin.
- Huzur içinde mutlu yuvamızda otururken, dışarıda nice feryadı figanların olduğunu öğrettin.
- Gönüllerimizin ne kadar çoraklaşmış olduğunu öğrettin.
- Yardımlaşmanın, dayanışmanın ne kadar güzel şeyler oluğunu öğrettin.
- Komşularımızın aslında ne kadar iyi insanlar olduğunu öğrettin.
- Beyhude şeylerle ömrümüzü heder ettiğimizi öğrettin.
- Rabbimizle buluşmanın ne kadar güzel olduğunu öğrettin.
- Kalplerimizin ancak Allah’ı(cc) anarak huzur bulabileceğini öğrettin.
- Peygamber Efendimize(sav) getirilen salavatların ne büyük mutluluk kaynağı olduğunu öğrettin.
- Sevdiklerimiz için çile çekmenin değerini öğrettin.
- Hayatta cefa çekmeden sefa sürülemeyeceğini öğrettin.
- Veren el olmanın ne büyük bir lütuf olduğunu öğrettin.
- Sahip olduklarımızı paylaşmanın ne kadar güzel olduğunu öğrettin.
- Her şeyin bir sonunun olduğunu, bizlerinde bir gün Ramazan misali kayan yıldızlar gibi bu alemden göçüp gideceğimizi öğrettin.
- Geldiğimiz yeri şad edip gitmenin, şu alemde hoş bir seda bırakmanın insanlar için ne büyük bahtiyarlık olduğunu öğrettin.
- Hayırla yad edilmenin bir insan için çok büyük bir övünç kaynağı olduğunu öğrettin.
Öğrettin bize unuttuklarımızı. Aslında hiç hatırımızdan çıkarmamamız gerekenleri öğrettin. Kalplerimizin pasını sildin, bizi bize getirdin Ramazan. Gözümüzün nuru oldun, gönlümüzün süruru. Ne olur yine gel bekletme bizi, sula dünya telaşıyla çoraklaşan gönüllerimizi.
