Açlıktan hareket edebilecek hali kalmamış, son gayretle Birleşmiş Milletler kampına sürünerek ulaşmaya çalışan Sudanlı siyahi küçük bir çocuk ve arkasında çocuğun ölmesini bekleyen aç bir Akbaba…
Bu içler acısı anı görüntüleyen Güney Afrika Cumhuriyeti doğumlu Kevin Carter(1960-1994) adında bir fotoğrafçıdır.
Kevin Carter bu resmi çektikten sonra çoçuğa yardım etmeden orayı terk edip gitmiştir. Küçük çocuğun akıbeti hakkında ise hiçbir fikir yoktur.
Bu fotoğraf Kevin Carter’a 1994’te Pulitzer ödülünü kazandırmıştır ama aynı zamanda da inanılmaz eleştirilerin ve soru yağmurlarının hedefi haline getirmiştir. Carter ise kendini savunmak için ‘yardım görevlisi olmadığını, profesyonel bir fotoğrafçı olduğunu’ söylemiştir.
O dönemde açlık ve salgın hastalıklarla uğrasan Sudan’da gazetecilere, fotoğrafçılara insanlara dokunmamaları yönünde uyarılarda bulunuluyordu. Carter vicdan azabından olsa gerek 1994 yılında yani fotoğrafı çektiği sene kamyonetinin içine egzoz gazı basarak intihar etmiştir.Ailesine ve arkadaşlarına birçok mektup bırakan Carter olaydan duyduğu pişmanlığı şu satırlarla dile getirmiştir.
‘Çocuğu kurtarabilirdim. Makinemi bırakıp onu kucağıma alıp, yardım çadırına götürebilirdim. O an sadece gazeteci olduğumu düşünüyordum. Şimdi ise önce insan olduğumu.’
Vicdanının sesini dinle ey insan!
Arakan’da yaşananlar da çok acıtıyor, kanatıyor vicdanımızı; eğer hâlâ insan olarak kalabiliyorsak.