BAŞARISIZ OLMAK İSTİYORUM
Hayatım boyunca pek çok fırsatı kaçırdım. Şans defalarca gülücükler attı bana; dönüp bakmadım. Bir türlü kendime güvenemedim, yapmam gereken şeyleri yapamadım:
- İlkokulda öğretmenin sorduğu bana göre çok basit bir soruyu kimse cevaplayamamıştı; arkadaşlarım bana güler, öğretmenim kızar diye cevaplayamadım. Hem öğretmenimden koca bir aferin alamadım hem de kendi gururumu okşayamadım.
- Üniversitede çok güzel bir kıza aşık oldum. Günler ve geceler boyu hep onu düşündüm. Cesaret edip evlilik teklifinde bulunamadım. Böyle güzel bir kız beni kabul etmez diye düşündüm. Ayının biri teklif etti, kız kabul etti.(Teşbihte hata olmaz; ‘’Armudun iyisini ayılar yer.’’ Sözüne istinaden.) Kızın, benim teklifimi çok beklediğini ancak umudu kesip başkasını kabul ettiğini yıllar sonra öğrendim.
- Babamı canımdan çok seviyordum ancak yanlış anlaşılır düşüncesiyle bir kere olsun canım babam seni çok seviyorum diyemedim. Erkekliğe toz konduramadım, hep yanlış anlaşılmasından korktum. Yalaka birader sağından girdi, solundan çıktı; babam bütün malı mülkü biraderime yıktı.
- İş yerinde çok güzel bir projeyi patrona anlatamadım. Mesai arkadaşım hem benim projemi hem de bir maaş ödülü kaptı.
- Borcunu ödeyemem düşüncesiyle teşebbüs edip bir ev alamadım. Vesvese hep arkadaşım oldu, ben vesveselerle oyalanırken daha dünün çocukları mal sahibi oldu.
- Topluluk önünde cesaretimi toplayıp iki kelam edemedim. Meydan konuştuğundan habersiz densizlere kaldı.
Başarısız olma endişesi beni her konuda engelledi. Ya başarısız olursam düşüncesiyle yapmam gerekeni yapma konusunda bir türlü teşebbüse geçemedim. Başarısızlığın, başarının önündeki işaret fişekleri olduğunu bir türlü kavrayamadım. Bundan böyle başarı beklentisi olmaksızın başarısızlığı yaşamak istiyorum. Evet ben BAŞARISIZ OLMAK İSTİYORUM.
Fatih Pınar
