Adamın birisinin çok kıymetli, güzel bir atı varmış. O ata gözü gibi bakarmış. Binmesi için hiç kimseye müsaade etmezmiş.
Kötü niyetli biri, bu atı çalmayı aklına koymuş.
Önce atın sahibi ile dostluk kurarak dostluğu bayağı bir ilerletmiş. Söz ve davranışlarıyla onun üzerinde güzel bir izlenim bırakmış.
Aradaki dostluk ve güven iyice pekişince bir gün at sahibinden, binmek için atı istemiş.
O güne kadar hiç kimseye atını teslim etmeyen adam, çok güvendiği bu dostuna atını vermiş.
Kötü niyetli adam, ata biner binmez olumsuz düşüncesini açığa vurmuş. Kendisiyle kurduğu dostluğu bu atı çalmak için yaptığını söylemiş.
Bu itiraf karşısında at sahibi şok olmuş.
O gün için atın değeri bin liraymış. At sahibi, hırsıza büyük bir para teklif etmiş.
-Sen bu atı çalıp götürme, ben sana on bin lira vereyim, demiş.
Hırsız şaşırarak:
-Sen bu parayı niye bana veriyorsun? O parayla bunun gibi on tane at satın alırsın.
At sahibi, şu düşündürücü açıklamayı yapmış:
-Sen bu atı çalmakla, sadece atı alıp götürmüyorsun. Benim insanlara olan güvenimi, iyi niyetimi de birlikte alıp götürüyorsun. Bu at giderse, bir daha ben, hiç kimseye güvenmem, iyi niyet besleyemem. Herkese şüphe ile bakarım. Onun için sana bu parayı teklif ediyorum. Param gitse de hiç olmazsa, insanlara olan güvenimi, iyi niyetimi kaybetmemiş olurum.
Güven duygusu toplum huzurunun temelidir. Bireylerin birbirine güvenmediği toplumlar er geç dağılır.
