EN GÜZEL RESİM

Bir zamanlar, Çin ülkesinin ressamları ile Türk ressamlar ustalık yarışına tutuştular.

Çinli Ressamlar “En usta ressamlar biziz!” diyorlardı. Türk ustalar ise en mahir ressamların kendileri olduğunu iddia ediyorlardı. Sonunda bir sultan, kimlerin daha usta olduğu anlaşılsın diye bir yarışma düzenledi.

Türk ustalar, önceleri bu yarışmadan çekinir gibi oldular.

Çinliler ise “Bize özel bir oda veriniz, biz o odada çalışalım, bir oda da Türklere veriniz, onlar da o odada çalışsınlar.” dediler.

Böylece her iki gruba aralarında bir perde olan iki oda verildi.

Çinli ressamlar her sabah gelir, hazineden bin bir çeşit boyayı alırlardı. Türkler ise ne boya istiyorlardı ne de başka bir şey. “Bize pasları gidermek kafidir.” diyorlardı.

Çinliler rengarenk bir resim yaparken, Türkler, kendilerine düşen duvarı cilalamak ve parlatmakla uğraşıyorlardı. Öyle ki duvar, gökyüzü gibi saf, temiz ve parlak bir hale geldi.

Nihayet Çinliler resimlerini bitirdiler. Sevinç ve neşe ile davullar çalıp sultana haber gönderdiler.

Sultan geldi. Çinli ustaların yaptığı görkemli resmi görünce, çok şaşırdı aklı başından gider gibi oldu.

Sonra Türk ressamların yanına gidip resimlerini göstermelerini istedi. Türkler, iki oda arasındaki perdeyi kaldırdılar. Karşı odada, Çinlilerin yaptığı harika resim, Türklerin günlerdir cilaladıkları duvara olduğu gibi yansıdı. Hatta yansıyan resim, gerçeğinden daha parlak ve canlı görünüyordu.

Sonunda Türk ressamlar yarışmayı kazandılar.

Gönül aynasını temizlemek lazım ki ilahi nur orada yansıyabilsin. Yani gönlümüzü hırstan, açgözlülükten, cimrilikten, kinlerden kurtaralım ki orada yani gönülde ilahi aşk tecelli edebilsin.