Bir gün pencerede oturuyor dışarıya bakıyordum. İki kuş vardı penceremin önünde. Birden şiddetli bir yağmur başladı. Gören su dökülüyor zannederdi. Çok şiddetli idi. Kuşlardan biri hasta olmuş, tüyleri biraz dökülmüştü.
Yağmurun getirdiği şiddetli rüzgâr kuşu evimizin arkasındaki parka fırlattı, kuşun arkadaşı onun için penceremin önünden atladı ve yanına gitti.Ardından onu bir kanadından tutarak penceremin önüne yine getirdi ve kanatlarının arasına aldı.
Arkadaşı korkudan titriyor, diğeri korumaya çalıştığı arkadaşı için donuyordu. Elimden bir şey gelmiyor, yardım edemediğim için üzülüyordum. En sonunda arkadaşını korumaya çalışan kuş dondu ve yere bir buz kütlesi gibi düştü. Arkadaşı ise hasta hali ile penceremin önünde can verdi. Bu olay beni çok etkilemişti, hayvanlarda böyle bir dostluk olacağını hiç düşünmemiştim. İşte o zaman sadece insanların değil hayvanların bile canından kıymetli dostları olduğunu gördüm.
Yazar: Alperen Kara
Insanlar okisun da ibret alsunlar daa
Guzel bir hukayedur
İnsanlar birbirinin üzüntüleri ve acıylarıyla mutluluk duyduğu günümüzde hayvanlardan örnek almamız gerekir.yazınız gayet etkileyici alperen bey teşekkür ederim
Aslında bütün varlıklar birer âlemdir. Kendilerine has dünyaları vardır. Orada da dostluklar, acılar ,mutluluklar vardır. İnsanlar bunu bilir ama çok az hatırlar. Belki de kendi dünyalarına kendilerini kaptırmalarından farkedemezler. Alperen bey bu meşgaleden kendini sıyırmış alemi nazar-ı ibret (ders çıkararak )ile izlemeye başlamış. Devamını bekliyoruz
Güzel bir yazı olmuş. Maalesef insanlar düşünen varlıklar olarak bu kadar davranışlar sergilemiyor. Bu da bizi ziyadesiyle üzüyor tabii ki. Bize insanlığımızı hatırlattığınız için size teşekkür ediyoruz Alperen Bey.
Hayvanların da bir kalbi vardır.