Büyük aşklar yolculuklarla başlar
Ve serüvenciler düşer bu yollara ancak
Onlar ki dünyanın son umudu
Soyları tükenen birer çılgındırlar
Aşka aşık bir adam Cemal Süreya. Hayatının başkentine aşkı oturtuyor. Yoksullukla yoğrulan çocukluğu, gönül yorgunluğuyla perçinleniyor.
Ben nerde bir çift göz gördümse
Tuttum onu güzelce sana tamamladım
Sen binlerce yaşayasın diye yaptım bunu
Dizelerinin altında yatan o incecik mesajları görebilmenize yardımcı olacak alt yapıya sahip bir roman olmuş. Yoksulluk içinde doğan yazarın hayatı, yaşadıkları köyden sürgün edilmeleriyle başlıyor. Ailesiyle çıktığı sürgün yolunda onların izini kaybedip üç gün mağarada bir başına nefes almaya çabalıyor. Daha küçücük yaşta mücadeleye göğüs germesi, aslında ileride onun neden arayış içinde olacağını da bir nevi açıklıyor. Bir sonraki mücadelesi üvey annesi tarafından evde istenmemesiyle vuku buluyor. Kurtuluşun okumaktan yana olduğunu fark edince de soluğu bir akrabasının evinde buluyor.
Okumayı yaşamakla bir tutması ise onun kaleminin oluşmasına önayak oluyor. Yaşadığı aşklar ç aceleci tavrı yüzünden onu hep evlilik adımını atmaya itiyor. Acele atılan her imza da yerini hüsranlı ayrılığa bırakıyor
Kısacası o yıllarda ben
Hayatım karışık çantam gibi
İki kişiyi birden severdim
Karnemde sevinç sıfır aşk iki
İş hayatı da en az aşk hayatı kadar karmaşık ve hüsranla dolu. Tuttuğu her dal bir bir kırılıyor Süreya’nın. Çok çabalıyor. Ama bir türlü dikiş tutturamıyor.
Nitekim hayat herkese aynı adaleti sağlamıyor. Kefeyi iyi doldurmak kalbi sağlam tutmak kadar zor.
Hüseyin Cengiz, Cemal Süreya’yı öylesine iyi tanıyor ki adeta ayna gerçekçiliği karşımıza çıkıyor. Yazarın dilini yeni tanımama rağmen bende uyandırdığı hisler çok tanıdık. Sanki okuduklarımın ardından gelecek cümleleri biliyorum. Girdaplı cümlelere yer vermeyerek çoğu okurun gönlünü de fethedeceğine yürekten inanıyorum.
Uzun soluklu bir roman olmasına rağmen, sık sık Cemal Süreya sözlerine yer vermesi Akdeniz sıcağında bir yudum su içmişsiniz gibi ferahlatıyor sizi.
Yoklama alıyorum sessiz olun!
Kaygı? Burda
Hüzün? Burda
Yalnızlık? Burda
Mutluluk? … Mutluluk?
