SİNEKLERİN TANRISI
Üçüncü Dünya Savaşı’nda tehlikeli bölgesinden kaçarken uçaklarının bir saldırıya uğrayıp düşmesi sonucu bir adaya sığınan çocukların hikayesidir bu eser.
Eser, ıssız bir adada yaşayan çocukların hikayesini anlatmaktadır. Altı ile on iki yaş arasında olan çocuklar gelecekteki atom savaşı sırasında , güvenilir bir yere götürülürken bindiklerin uçağın bir saldırıyla düşmesi sonucunda bir adaya düşmüşlerdir.
Bu roman Ralph ile Domuzcuk’un tanışmalarıyla başlar. Ralph on iki yaşındadır, iyi huyludur, zekidir ve güzel bir çocuktur. Ralph’in babası Deniz Kuvvetleri’nde subaydır ve onları bu adadan bir gün kurtaracaktır. Yalnız bu süre zarfında Ralph, yetişkin baskısından uzak, çok hoşça vakit geçireceğini düşünerek mutludur. Domuzcuk ise Ralph ile aynı fikirde değildir. Domuzcuk yoksul bir aileden geçmiştir, bedensel kusurları vardır, şişmandır; ama çocuklar içinde zekisi odur. Aklı ve sağduyuyu temsil eder. Çocukların adadan kurtulması için hemen örgütlenmeleri gerektiğinin farkındadır ve bunun için hemen harekete geçmelidir ona göre.
Ralph boru şeklindeki deniz kabuğunu Domuzcuk’un önerisi üzerine öttürerek çocukları toplantıya çağırır ve burada birtakım demokratik kararlar alırlar. Deniz kabuğunun öttürülmesiyle toplanılır ve toplantıda herkesin dilediği konuşması düşünce hürriyetinin simgesi olur.
Çocuklar Ralph’i lider seçerler. Ancak Jack buna karşı çıkar. Çünkü Ralph gibi onda liderlik özellikleri vardır. Ralph eşitlikçi, sevgiye ve anlaşmaya inanan biridir; Jack ise başkalarını köçük gören, baskıcı biridir.
Jack baskıcı yönetimlerde görülen liderlerdeki tipik özellikleri sergiler. Kendisine hizmet etmedikleri, yalnızca yiyip içip eğlendikleri, geceleri korkudan ağladıkları için altı yedi yaşındaki çocukları, yaşamaları gereksiz mahluklar olarak görür. Kendisinin sözünün üstüne söz söylenmesine izin vermez.
Gün geçtikçe Ralph ile Jack arasında liderlik savaşı çıkar. Zamanla Domuzcuk’un ileri görüşlü olduğu fark eder ve onu yanından ayırmamaya çalışır.
İlk toplantıda alınan kararlardan biri dağın başına ateş yakılmasıdır. Bu ateş çocuklarının umudunu simgeler. Kendilerine barınak yaparlar. Jack’in av tutkusu ve korku adayı yaşanmaz hale getirecektir.
Jack, et yiyebilmeleri için avlanmaları gerektiğini söyler çocuklara; ancak niyeti kan dökmektir. Çocuklar için av artık bir eğlence olmuştur, bundan zevk alır hâle gelmişlerdir. Jack, domuzları öldürdükçe zalimleşecektir.
Jack ve çocuklara hakim olan korku bütün adaya yayılır ve bir canavarın kendilerini avlayacağını onlara söyleyerek bütün çocukları onu avlamak için inandırır, Domuzcuk hariç. O bu hayali canavara inanmaz. Domuzcuk, korkulacaksa hayali mahluklardan değil de insanlardan korkulması gerektiğini söyler. Çocukların canavar sandıklar şey gerçekte bir ölü bir paraşütçüdür (pilot).
Ralph ile liderlik yarışında Jack; hileli yollarla, korkutmayla çocukları kendine inandırır ve onları kendi tarafına çeker. Böylece demokratik düzenden kabile düzenine geçilmiş olur.
Adada canavara inanmayan tek çocuk Simon, karanlıktan korkmaz ve tek başına ormana gider. Çok yardımseverdir.
Romanın yarısında sonra karşılaştığımız Sineklerin Tanrısı ifadesiyle, bunun sineklerin konduğu ölü bir domuz başı olduğunu öğreniriz. Jack, ilkel bir insanın inancıyla karanlı güçleri yatıştırmak, kendini ve kabilesini canavardan koruyabilmek amacıyla öldürdüğü bir domuz başını kesip kazığa geçirmiş, kazığı bir put dikercesine toprağa çakarak bu başı canavara sunmuştur. Şeytanın Kutsal kitaptaki adı Sineklerin Tanrısı anlamına gelir.
Simon Sineklerin Tanrısı ile karşılaşır ve Sineklerin Tanrısı galip gelecek olanları kendileri olduğunu ona söyler. Bir şey yapacak olursa Simon’a eziyetler edeceğini söyler. İyi yürekli Simon yine de yapacaklarından vazgeçmez ve dağın başına çıkarak gerçeği, orada bir canavar olmadığını, öğrenir.
Çocuklar Jack’in başkanlığında canavarı öldürme ayini düzenledikleri bir sırada Simon, canavarın ölü bir adam olduğunu söylemeye çalışırken ayin esnasında kendinden geçmiş çocuklar tarafından öldürülür ve güçlü bir rüzgar tarafından okyanusa bırakılır. Bir iki çocuk daha ölür ve ada yangın yerine döner. Canavar çocukların içindedir.
Çocuklar bir savaş gemisi tarafından adadan götürülür.
William Golding, İkinci Dünya Savaşı yıllarını yaşamış bir yazar olarak insanların birbirlerini nasıl zalimce öldürdüklerine şahit olmuştur.
Bu romanda iyi ile kötünün, melek gibi insanlarla şeytan suretine bürünmüş insanların mücadelesi de anlatılmaktadır.
Golding bu romanında insanların tümüyle iyi veya kötü olduklarını değil de iyi ve kötü yönlerinin olduğunu vurgular.
Romandaki bazı karakterler tamamen iyi, bazıları tamamen kötü, bazıları da iyi ve kötü yönleriyle verilir.
Simon tamamen iyi, Roger tamamen kötüdür. İyi karakterler olarak anlatıaln Ralph ve Domuzcuk’un kötü yanları, kötü karakter Jack’in iyi yanları da belirtilir.
Çocukların çoğunun kötü karakter Jack’in yanında yer almalarının sebebi Jack’in güçlü olmasından kaynaklanır. Onunla beraber olduklarında eğlenmek, canavar korkusuyla başa çıkmak, karınlarını doyurmak gibi isteklerinin gerçekleşeceğine inanırlar. Yani kendilerini koruyacak biri olarak onu görüp ona boyun eğmişlerdir.
Jack de bunu bildiğinden yani onların güçsüzlüğünün ve korkularının farkına vardığından onlara zorba gibi davranmaktan çekinmez. Çocuklara şeytan (Sineklerin Tanrısı) egemen olmuş gibidir. Ancak eserin sonunda Simon’un aklın rehberliğinde hareket etmesini, Domuzcuk’un medeni değerleri savunmasını ve kabileye meydan okumasını, Ralph’in cesaretini düşündükçe Sinekler Tanrısı (şeytanı)’nı yenmenin mümkün olduğunu idrak ederiz.
