İlk şiiri Servet-i Fünun dergisinde 1927’de yayımlanmıştır.
Servet-i Fünun dergisinde tanıştığı arkadaşlarıyla Yedi Meşaleciler topluluğuna katılmıştır.
Yedi Meşalecilerin şiire en sadık sanatçısıdır.
İçtihat, Varlık, Yücel ve Ataç dergilerinde yazı ve şiirleri yayımlanmıştır.
Şiirlerinin çoğunu hece ölçüsüyle yazmıştır.
Şiirlerini Batı nazım biçimleriyle yazmıştır.
1940’tan sonra serbest şekillerle de şiirler yazmıştır.
Şiirlerinin temaları; çocukluk anıları, ev ve aile sevgisi, yoksullara karşı duyarlılık, küçük mutlulukların sevinci, ölüm ve ötesi, kadere boyun eğiştir.
Şiirlerinin dili duru ve açıktır.
Hikayelerinin çoğunda anılarını anlatmıştır.
İnsan ve hayat sevgisi, her varlıkta bir güzellik, her olayda bir iyimserlik araması şiir ve düzyazılarının genel özelliğidir.
Yalın dili, gösterişe kaçmayan, lirik ve içten söyleyişiyle alçakgönüllü, karamsar ya da özlem dolu söyleyişiyle tanınmıştır.
Eserleri:
Şiir:
Sebil ve Güvercinler, Geçen Zaman, Nefes Almak
Hikaye:
Mesut İnsanlar Fotoğrafhanesi, Değişen İstanbul
