Eğitim kurumlarında pek çok öğrenme kuramı mevcuttur. Bunlardan birisi de iş birliğine dayalı öğrenme yöntemidir. İş birliğine dayalı öğrenmenin temeli; bir konunun birkaç öğrenci tarafından araştırılması suretiyle öğrenildiği bir yöntemdir.
Öğrenciler, bireysel olarak bir birim olan öğrenme güçlerini birleştirmek suretiyle öğrenmenin ivmesini artırırlar. Böylece hem öğrenme potansiyellerini birleştirerek sinerji oluşturmuş olurlar hem de birlikte yaşam becerilerine katkıda bulunmuş olurlar.
Okul çağı çocuklarını gözlemlediğimizde genelde bu öğrencilerin rekabete dayalı bir öğrenme içerisinde oldukları görülür. Rekabetçi öğrenme yöntemi, öğrencilere motivasyon kazandırması adına faydalı bir öğrenme yaklaşımıdır denilebilir; ancak bu öğrenme tipi “Arkada kalanın canı çıksın.” sözü misali yarışta geri kalan öğrencilerin öğrenme ortamından kopmasına sebebiyet verebilir.
En başta şunu kabul etmek gerekir ki; her öğrenme yöntemi kendi içinde değerlidir ve aynı zaman da gereklidir. Hiçbir öğrenme yöntemi başka bir yöntemin alternatifi değildir. Yerine ve zamanına göre her öğrenme yöntemi vaz geçilmezdir.
İş birliğine dayalı öğrenme yöntemi öğrenciler arasında yardımlaşma ve dayanışma duygularını geliştirir ve öğrencilerin ilerleyen yaşlarda yani yetişkin birey olduklarında toplumsal uzlaşma becerilerini geliştirir.
Bireysel öğrenme yönteminde öğrenciler kendi öğrenme performansları oranında başarılı olabilecekken; iş birliğine dayalı öğrenme yönteminde öğrencilerin performanslarının en az üçe katlanacağını düşünebiliriz. İstatistiksel olarak belki üç katına yakın bir başarı beklenebilir; ancak bu yöntemin psikolojik ve pedagojik açıdan getirileri çok daha fazladır.
Böyle düşününce öğrencilerin olumsuz duygularının yontulmasına sebebiyet veren ve bireysel çalışma becerilerini inkişaf ettiren iş birliğine dayalı öğrenme yöntemini eğitim kurumlarında sıklıkla kullanmamız gerekmektedir.
