Elif Şafak’ın Aşk kitabından en güzel alıntı sözler ile altı çizili satırlar.
Çünkü aşk, hayatın asıl özü, esas gayesidir. Mevlana’nın bizlere hatırlattığı üzere, gün gelir, herkesi, onsan köşe bucak kaçanları bile, hatta romantik kelimesini bir suçlama gibi kullananları dahi kıskıvrak yakalar aşk.(s.31)
Nasıl oluyor da tek başlarınayken gayet mütevazi, mazbut ve hatta munis olan insanlar, kalabalık içine girer girmez değişiyor, kabalaşıyor, acımasızlaşıyordu.(s.161)
Aşkın olduğu yerde er ya da geç ayrılık vardır. (s.340)
Böylece Kerra bir kadının yaşayabileceği en çetrefil ikilemlerden birine toslamıştı: Kocamın mutsuz olmak pahasına benim yanımda kalmasını, gözümün önünde olmasını mı isterim, yoksa benim mutsuzluğum pahasına özgür ve bağımsız olmasını mı? (s.351)
Aşk bütün ayrımları geçersiz kılarmış. (s.362)
Aşık oldukları adamı sevgileri aracılığıyla değiştirebileceklerini zannetmek biz kadınlara özgü kadim bir gafletmiş meğer. (s.363)
Hayatta öyle tuhaf yanlışlar vardır ki gözünün önünde cereyan ederken bile karışamaz, durduramazsın. (s.363)
Ama ben hayata başlamadım ki. Tek yaptığım, ölmeden evvel ölmek! (s.377)
