FUZULİ’NİN EYLEYEN REDİFLİ GAZELİ
GAZEL
Ey giyip gül-gûn dem-â-dem azm-i cevlan eyleyen
Her taraf cevlan edip döndükçe yüz kan eyleyen
Ey beni mahrum edip bezm-i visâlinden müdâm
Gayri hân-i iltifatı üzre mihmân eyleyen
Ey dem-â-dem reşk tîğiyle benim kanım döküp
Mey içip ağyar ile seyr-i gül-sitân eyleyen
Bunca kim efgânımı ey mâh işittin geceler
Demedin bir gece kimdir bunca efgân eyleyen
N’ola ger cem’iyyet-i hâtırdan olsam nâ-ümîd
Cem olur mu hûblar zülfün perîşan eyleyen
Yâr dün çekmişti katlim kasdine tîğ-i cefâ
Yetmesin maksûduna yâ Rab peşîman eyleyen
Aşk derdiyle olur âşık mizâcı müstakîm
Düşmenimdir dostlar bu derde derman eyleyen
Zâhidin ta’n ile dönderdim yüzün mihrâbdan
Nice bulmaz ecr bin kâfir müselmân eyleyen
Derd-i hicran nâ-tüvân etmiş Fuzûlî hasteni
Yok mudur yâ Rab devâ-yi derd-i hicrân eyleyen
Bu gazelin aruz kalıbı: Fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâilün
Beyit beyit günümüz Türkçesiyle:
Ey geyüp gül-gûn demâdem azm-i cevlân eyleyen
Her taraf cevlân edüp döndükce yüz kan eyleyen
(Ey kırmızı elbise giyip her an dölüp dolaşan sevgili! Ey her tarafı dolandıkça yüz kan akıtan sevgili!)
Ey meni mahrûm edüp bezm-i visâlinden müdâm
Gayrı hân-ı iltifâtı üzre mihmân eyleyen
(Ey kavuşma meclisinden beni sürekli mahrum edip, başkalarını ise iltifat yemeği için misafir eden sevgili!)
Ey demâdem reşk tîğiyle menüm kanum töküp
Mey içüp ağyâr ile seyr-i gülistân eyleyen
(Ey haset kılıcıyla sürekli benim kanımı döken, yabancılarla şarap içip onlarla gül bahçelerini gezen sevgili!)
Munca kim efgânumı ey mâh işitdün giceler
Dimedün bir gece kimdür munca efgân eyleyen
(Ey ay yüzlü güzel sevgili! Bunca zamandır geceleri benim ağlayıp inlememi işittin. Bir gece olsun, bu ağlayıp inleyen kimdir acaba bile demedin.)
N’ola ger cem’iyyet-i hâtırdan olsam nâ-ümîd
Cem’ olur mu hûblar zülfin perîşân eyleyen
(Huzur ve rahattan artık ümidimi kessem buna hayret edilir mi? Güzellerin saçının perişan eylediği bir âşık, bir daha hiç huzura erer mi? )
Yâr dün çekmişdi katlüm kasdine tîğ-i cefâ
Yetmesün maksûduna yâ Rab peşîmân eyleyen
(Sevgili, dün, cefa kılıcını beni öldürmek için çekmişti. Ey Rabb’im, onu bu yapmak istediği işten dolayı pişman olmasına sebep olan muradın ermesin. )
Işk derdi ile olur âşık mizâcı müstakîm
Düşmenümdür dostlar bu derde dermân eyleyen
(Bir âşığın mizacı ancak aşk derdi ile sağlıklı olur. Ey dostlar şunu iyi bilin ki, benim bu derdime derman bulacak kişi bana düşmanlık ediyor demektir. )
Zâhidün ta’n ile dönderdüm yüzün mihrâbdan
Nice bulmaz ecr min kâfir müselmân eyleyen
(Tenkit ede ede zahidin yüzünü mihraptan döndürdüm. Bin tane kâfirin müslüman olmasına vesile olan sevaba nail olmaz mı hiç?)
Derd-i hicrân nâ-tüvân etmiş Fuzûlî hasteni
Yoh mıdur yâ Rab devâ-yı derd-i hicrân eyleyen
(Ayrılık derdi Fuzûlî’yi güçsüz kuvvetsiz, takatsiz bırakmıştır. Ey Rabb’im! Ayrılık derdine deva olabilecek bir kimse yok mudur?)
