Günlük tarzında yazılmış bu roman 17 yaşındaki lise öğrencisi Harriet’in kanser tanısı konduktan sonraki yaşamını günlük şeklinde anlatmasıyla oluşuyor.
Harriet’in -kısaca Hat- dizindee kanser olduğunu öğrenmesiyle başlıyor roman. Aynı zamanda bir daha kayak yapamayacağını da öğreniyor. Harriet’i en mutlu eden, onun iyi olduğu sporlardan biri kayak yapmak. Kayak yapmak ona coşku veren bir şey. Bu coşkuyu onun elinden alırsanız ne olur?
Harriet’e konan tanı (osteosarkom) milyonda dört kişide görülüyor.
Bu eser Harriet’in 28 Ağustos 2011 Pazar ile 15 Aralık 2013 Pazar tarihleri arsında tuttuğu günlüklerden oluşuyor.
Bazen ümitsizliğe düşse de yaşamla ilgili umudunu her zaman koruyor. Bir gün öleceğine değil de arkada kalan sevdiklerinin -annesi, babası, kardeşi- onu düşünüp üzüleceğine kederleniyor.
Tedavi gördüğü müddet içinde başta ailesi olmak üzere arkadaşları onu hiç yalnız bırakmıyor. Hayatı dolu dolu, eğelenerek, arkadaşlarıyla, ailesiyle gezerek geçiriyor. Tabiatında olan yerinde duramama, devamlı hareket halinde olma özelliğini hastayken de devam ettiriyor. Bir an ben böyle hasta olsaydım bu kadar enerjik, yaşam dolu olamazdım herhâlde diyorum.
Harriet bir şekilde mutlu olmayı başarıyor. Çünkü elindeki imkânları en iyi şekilde kullanıyor. Artık anı yaşamanın önemini kavrıyor. Geçmişi düşünüp üzülmenin ve geleceği düşünüp moralini bozmanın yersiz olduğu sonucuna varıyor. Hayatın tadını çıkarıyor iki yıl boyunca. Uzun yıllar içinde yapacaklarını iki yıla sığdırıyor.
Hat, hastalık süresince My Experience of Walking the Dog adlı blogda günlük tuttu ve buradaki yazılarının bir araya getirilmesiyle bu eser oluşturuldu.
Kitap görsel açıdan da oldukça zengin. Harriet’in kimlerle nerelere gittiği, neler yaptığı, eğlenceleri ve hastanedeki durumuyla ilgili çokça resim var.
Bu eserin yayımlanmasındaki katkılarından dolayı Yeni İnsan Yayınlarına teşekkür ediyoruz.
