Çoğu anne baba çocuğunun, tertipli, düzenli ve mükemmel bir çocuk ve öğrenci olmasını ister. Mükemmeliyetçi öğrenciler bazen okulda çok iyi performans gösterebilirler. Ancak onları daha çok düşündüklerini yapamadıkları için tükenmiş ve bunalmış halde görürüz.
Mükemmeliyetçilik bir kişilik özelliğidir. Mükemmeliyetçi öğrenciler yüksek standartlara sahiptir. Ancak bu standartlar gerçekçi değildir. Bu standartları yakalayamadıkları için kendilerini aşırı eleştirirler. Çoğu zaman kendilerini birilerine ispat etmek ve yetersizlik korkusu içerisindedirler. Kaygı, endişe ve korku da yaşadıkları duygular arasındadır.
Mükemmeliyetçiliğin olumsuz etkilerinden kurtulmanın ilk yolu onu tanımaktır. Kimden kaynaklanıyor? Hangi biçimlerde ortaya çıkıyor? Çocuğu nasıl etkiliyor?
Çocuklar sadece kendi mükemmeliyetçi tutumlarından etkilenmez. Bazen anne-babaların mükemmeliyetçi tavırlarından da etkilenirler. Başkalarıyla kıyaslama, sosyal ortamlarda çocuktan sürekli övgüyle bahsetme, en küçük eksiklere karşı yoğun eleştiri çocukların üstesinden gelmekte zorlanacağı davranışlardır.
Baskıyla, beklentilerle ya da mükemmeliyetçiliğin sağlıksız yanlarıyla başa çıkmak mükemmeliyetçi öğrencilerin en başta öğrenmesi gereken becerilerdir. Mükemmel olmak gerçekçi ve ulaşılabilir değildir, ancak sıkı çalışmak ve elinden geleni yapmak başarılabilir olmanın yanında daha iyi ve motive edici bir hedeftir.
Mükemmeliyetçi çocuklar genellikle:
Düzensizliğe tahammülleri yoktur.
Kendilerini eleştirirler.
Başkalarının eleştirisine tahammül edemezler.
Yeni şeyler denemekten kaçınırlar.
Görevleri bitirmekte yavaş davranır ve ertelerler.
Zorluklar karşısında pes ederler.
Ne yapılabilir?
Sonuca değil çabaya odaklanın.
Başarısızlığı yeniden tanımlayın.
Yanlışların bir fırsat olduğunu gösterip, yanlışları sevdirin.
Her zaman bir B planı olduğunu hatırlatın.
Başarısızlık stratejisi geliştirin ve prova yapın.
Başarısız olmuş ama yılmadan çalışmış insanlardan örnekler verin.
