Nef’i (1572-1635)

Asıl adı Ömer olan Nefi, Erzurum’da doğmuştur.

İyi bir öğrenim görmüş, Arapça ve Farsçayı çok iyi bir şekilde öğrenmiştir.

Hayatının son otuz yılını İstanbul’da geçirmiştir.

1.Ahmet ve 4.Murat’la yakınlık kurmuş, onlara kasideler sunmuştur.

Çeşitli devlet hizmetlerinde bulunmuştur.

Nef’i övgü ve yergi şairidir. Hiciv edebiyatımızın en büyük şairidir.

Övgü ve yergilerinde aşırıya kaçmıştır.

Şiir dilinin kullanımında başarılıdır.

Nefi; kelimelerle rahatça oynayan, aruz ölçüsünü başarıyla kullanan, kafiyeye hakim, gür, tok ve kendinden emin bir üsluba sahiptir.

Şairin kendine güveni tamdır. Bunu hemen tüm şiirlerinde görmekteyiz.

Kelime hazinesi zengindir. Daha önce işitilmemiş, hiç kullanılmamış kelime ve deyimleri arayıp bulmada başarılıdır.

Şiirin bütünü içerisinde anlama birliği sağlamaya çalışmıştır.

Türk edebiyatında kaside denince akla önce Nef’i gelir.

İstanbul Türkçesini pürüzsüz kullanmıştır.

Kasidelerinde yabancı kelimeler çoktur, gazellerinin dili sadedir.

Mübalağaya düşkündür ve hayal bakımından zengindir.

Tezat sanatını çokça kullanır.

Nefi şiirde ses unsuruna önem vermiştir.

Tasvirleri çoğunlukla mübalağa bakımından ağır olmakla beraber başarılıdır. Tasvirleri canlı ve başarılıdır.

Nef’i Türk edebiyatının kendine özgü üslubu olan sayılı şairlerindendir. Özellikle, kaside alanında kendisinden sonra gelen şairleri etkilemiştir.

Siham-ı Kaza adlı kitabındaki hicivlerini okuyan 4. Murat, ondan bir daha hiciv yazmamasını istemiş, bu konuda kendisinden söz almış, ama şair verdiği sözü tutamamıştır.

Vezir Bayram Paşa kendisi hakkında yazdığı yazdığı sebebiyle, şairi 1635 yılında öldürtmüştür.

Nefi Eserleri

1. Türkçe Divan
2. Farsça Divan
3. Siham-ı Kaza
4. Tuhfetü’l Uşşak

Nefi Divanı

Türkçe Divan         

60 civarında kaside, terkib-i bend tarzında yazılmış bir sakiname, 119 gazel ve diğer nazım şekilleriyle yazılmış çeşitli manzumelerden oluşmaktadır.

Nefi Farsça Divanı

Farsça Divan

Bu eser Nefi’nin Farsça’yı çok iyi bildiğini gösterir.

Şihami Kaza

Siham-ı Kaza

Türk hiciv ve mizah edebiyatının eserlerindendir.

Bu eserde esprili manzumelerin yanı sıra küfür ve sövmelere yer vermiştir. Küfürler eserin edebi niteliğine gölge düşürmektedir

Tuhfetü’l Uşşak

Doksan yedi beyitlik bir kasidedir. Bu eser şairin Divan’ındaki kasidelerinden biridir. Yalnız Fuzuli’nin Enisü’l Kalb adlı eserine nazire olduğu için ayrı bir eser olarak değerlendirenler de vardır