Aşağıdaki cümlelerde geçen isim fiil gruplarının altını çiziniz.
Andre Maurois’nın anneannesi doksan yaşına çengel attığı vakit bile, bir gün olsun, yeni yazarları okumaktan geri kalmamıştır.
Okumak budur.
Yaşamın boyunca binlerce ton kitap devirmedinse hiçbir şey okumamış sayılırsın. Aralık aralık, yasak savmak, bir toplulukta utançlı duruma düşmemek, ya da geceleri uykuyu egavlamak için fıştıklanan kitaplar okuma sınırı içine girmez.
Uzun lafa ne gerek, okumayı seven kişi, bir kitabı bitirdi mi, bir başkasının üstüne atılmadan duramaz. Kimileri de birini bitirmeden ötekine başlar, ya da birini okurken, ona ara vererek bir başkasını mideye indirir. Şu var ki, çok çok okumadan, boyuna okumadan dünya ve dünya yazını üzerine öksürüksüz bir yargıya varmanın yolu yoktur. İngiliz romancılardan Virginia Woolf şöyle der günlüğünde:
– Tanrım okunacak ne çok kitap var! Dickens ile Mrs. Gaskell’in tüm yapıtlarıyla karşılaştırabilmek için James Joyce’un, Wyndham Lewis’in, Ezra Pound’un tüm yapıtlarını okumalıyım. George Eliot’u ise hesaba katmıyorum. Sonunda da Thomas Hardy’yi okumalıyım.
Sevgi, sevdiği kimse için her türlü özveride bulunabilmek demek. Dürüst olmak demek… Evet, sevgiyle aşkı kastediyorum ama onun tarifini yapmak güç. İnsan bir şeyler duyuyor. O sevdiğinin hep, her an yanında olmak istiyor. Hatta hiç konuşmadan, öylece yanında olmak… Şimdilerde aşk da değişti, değişiyor. Dünyada daha doğal sınırlara oturtuluyor. Bizim aşk dediğimiz şeyi, şimiki gençler, günlük olay, ne bileyim sigara içmek gibi bir hale getirmişler. Belki böylesi daha güzel… Bilemiyorum, böylesini yaşamadığım, yaşayamadığım için daha güzel olup olmadığını bilmiyorum. Ama ben kendi dönemimin aşkından memnunum. Eskiden nasıl Göksu’da saatlerce kürek çekerlermiş, perdenin ardından bir bakış için, işte ben de gençliğimde saatlerce İzmir’de Alsancak’ta yürür dururdum. Her akşam saat sekizden ona, her akşam dört saat. Ama sonunda o bakış var ya o bakış, öy le değerliydi ki…
